Dead Man’s Shoes – Ölü Adamın Ayakkabıları

This is England filminden hatırlayacağınız Shane Meadows’un kısmen daha az bilinen bir filmi Dead Man’s Shoes. Hafif kara komedi tonlarına sahip bir İngiliz intikam-pastoral filmi.

Film oldukça sert, gözlerinizi kapatmak isteyebileceğiniz bir çok sahne ile karşılaşmanız mümkün; ama Meadows soğukkanlı bir şekilde her şeyi telaşsız, rahat bir şekilde ilerletiyor. Öyle ki bir süre sonra gördüklerimiz normalimizle iç içe geçmeye başlıyor.

Paddy Considine, bir zaman önce geride bırakmak zorunda kaldığı, savunmasız ve dezavantajlı küçük erkek kardeşine psikolojik ve fiziksel anlamda işkence ederek kendilerini eğlendiren yarı mafya tipli bir gruptan intikam almak için memleketine dönen eski bir asker Richard’ı canlandırıyor: Anthony (Toby Kebbell), öğrenme güçlüğü çeken nazik, şefkatli bir ruh. Ara ara giren flashbacklerle Anthony’e yapılanları, yüzümüze sert bir şekilde çarpıyor Meadows. Burada bir parantez açarak; ne yazık ki filmdeki kadar ileri düzeyde olmasa da özellikle Meslek Liselerine gelen dezavantajlı öğrencilerin de oldukça kötü davranışlara maruz kaldığına ve ergenler arasında bu davranışların normalleştiğine çoğu kez üzülerek şahit olduğumu belirtmek isterim.

Filmde belki özellikle bir bağlantı kurulmaya çalışılmamış olsa da dezavantajlı bir bireye böyle davranışlarda bulunabilecek insanların toplumdaki yeri ne olursa olsun aslında işe yaramaz, bedavacı ve her türlü kötülüğü yapabilecek yarı mafya tarzı adamlar olduğu vurgulanmış ve bu davranışlara şahit olduğumuz halde engellemiyorsak; onlardan çok da farkımızın olmadığı.

Çekimler de Bergman misali yüzlere odaklanmış Meadows. Özellikle grubuzun arabadan inip Richard’ın yanına gidecekleri bir sahnede sıra sıra yüzlerinden geçildiği bir sahne var ki tek tek geçen o yüzlere bakınca sanki hissettiklerini, biraz sonra kopacak fırtınayı anlıyorsunuz. Tabi bunda oyunculukların saflığı ve yönetmenin etkisini de hissetmemek mümkün değil. Abi ile kardeşin birlikte yürüdüğü ve konuştuğu sahnelerde müziklerin de etkisiyle Nomandland tarzı bir huzura varıyorsunuz. Final sahnesinde ruhunuza dokunuyor film. Alıyor sizi çırılçıplak koyuyor Tanrınızın karşısına. Gerçek günahkâr kim diyerek.