Şeytanın Gözü – Djävulens öga – The Devil’s Eye

Bir İrlanda deyişi olan “Bir kadının iffeti şeytanın gözündeki arpacıktır” sözcükleri ile giriş yapan Shakespeare komedisi tadında Bergman sinemasından oldukça farklı bir film Şeytanın Gözü.

Bergman The Virgin Spring (Bakire Pınarı) filmine yoğunlaşmak isterken, yapımcısı ise Şeytanın Gözü filmine yoğunlaşmasını istemektedir. Sonuçta her ikisinin de istediği olmuş ve birbirinden oldukça farklı bu iki film biz sinefillere sunulmuş. Bakire Pınarı ile Bergman klasik karamsar tarzını yüzümüze çarparken; Şeytanın Gözü bir Shakespeare komedisi tadını damağımızda bırakıyor. Bu tat Bergman’ın klasik filmleri gibi zirveye çıkarmayabilir ama egzotik ve kesinlikle denenmesi gereken bir tat. Her gün de Tadelle yenmez değil mi… 

Filmimiz gözünde arpacık çıkan Baş Şeytanın(Satan), 20 yaşında ve evlenmek üzere olan bakire bir genç kadının iffetinin buna sebep olduğunu fark etmesiyle başlıyor. Tabi Baş şeytanımız Cehennemdeki konuklarından en göreve uygunu olan Don Juan ve yaveri Pablo’yu bu genç kadın Marie’yi baştan çıkarması için Dünyaya yolluyor. Baş şeytan Don Juan’a bu hizmeti karşılığında 300 yıl ceza indirimi sözü veriyor. Pablo ise zaten Dünyaya gitmeye dünden razı ama yasak elması cinsellik olmak koşulu ile. Bu arada Don Juan’ın Cehennemdeki cezası takdire şeytan bir fikir. Bana böyle şeytanlarla gelin.

İyi yönetmenler, istemeseler bile iyi işler çıkarır der gibi; gayet dramatik bir konuyu işlemesine rağmen oldukça eğlenceli bir filmle baş başayız. Özellikle sonlarda bir sahnede Baş Şeytanın koca kulaklı yaverinin bir gerdek gecesi anlatımı var ki anlatılmaz. Oyunculuklar her zaman ki gibi çok iyi. Zaten nerdeyse hep aynı kadro ile çalışan Bergman filmlerinde bu anlamda dramatik bir düşüşe rastlamak zor. Sadece Bibi Andersson’a bir parantez açmak istiyorum. Neşeli tavırları ve gülümsemesi ile içindeki fırtınaları saklayışı ve sonraki kırılma anı takdire şayan. Bergman’ın kadın oyuncuların erkeklerden daha başarılı olduğu konusundaki sözüne katılmamak elde değil. Zaten oyunculukta bir yalan söyleme ve bunu yaşama sanatıdır aslında değil mi ve kadınlardan iyi kim yalan söyleyebilir ki. Kendileri bile inanır hatta…